Psychologia

Znaczenie relacji opiekuńczych

Znaczenie relacji opiekuńczych zarówno dla fizycznego, jak i psychicznego dobrostanu jest powszechnie akceptowane.

Ostatnie badania psychologiczne potwierdziły znaczenie terapii, które skupiają się na komunikacji i umiejętnościach interpersonalnych w celu poprawy satysfakcji z relacji i zmniejszenia dystresu (Schmidt & Gehlert, 2016).

Istnienie ponad 1000 terapeutów Imago praktykujących w ponad 30 krajach na całym świecie sugeruje wartość tego podejścia. A kilka kontrolowanych badań wykazało znaczący wzrost empatii i satysfakcji małżeńskiej u par, które otrzymały IRT przez wiele tygodni (Schmidt & Gehlert, 2016; Gehlert, Schmidt, Giegerich, & Luquet, 2017).

Nie stwierdzono jednak istotnych różnic klinicznych, gdy wyniki porównano z grupami kontrolnymi, które nie przeszły przez IRT (Gehlert et al., 2017).

Małe liczebności prób utrudniają ograniczone badania nad skutecznością IRT, a poza anegdotycznymi obserwacjami, nie jest możliwe potwierdzenie stopnia skuteczności IRT.

Powszechna krytyka terapii Imago

IRT ma na celu przywrócenie i ponowne nawiązanie miłosnych relacji poprzez poprawę empatii i komunikacji. Terapeuta w mniejszym stopniu kieruje procesem zdrowienia, a bardziej go wspomaga (Hannah i in., 2005).

Terapia ta raczej nie jest odpowiednia dla par przechodzących przez przemoc domową, nadużywanie substancji lub inne zachowania uzależniające. Może również nie być odpowiednia dla związków, w których jeden lub obaj partnerzy doświadczają niepowiązanych problemów ze zdrowiem psychicznym (Lipthrott, 2016; Harryman, 2008).

Terapia Imago ma swoje korzenie w (jungowskiej) psychoanalizie, która została zakwestionowana za jej przytłaczającą koncentrację na rozwoju osobowości w dzieciństwie, a nie jako podróży przez całe życie. I choć teorie jungowskie i freudowskie są fascynujące, nie mogą wyjaśnić ani uniwersalnych cech, ani indywidualnych różnic i tego, co czyni nas wyjątkowymi (Larsen, Buss, Wismeijer, & Song, 2017; Myers, 2010).